Nomes de pexes

Ye persabío qu’una de les causes de la perda del léxicu tradicional y de los nomes de les coses ye la diglósica proximidá de la nuestra llingua al castellán. Esti fenómenu afóndase y agafa día ente día por fechos bien cotidianos que, pasín a pasu, van provocando la perda de la calidá llingüística del asturianu y l’escaecimientu creciente de la so bayura. Tres problemes a iguar nesti ámbitu:

1. La poca conocencia de munchos usuarios de la llingua, que se conformen con amestar col castellán la so fala.
2. La rocea a que la persona con quien se fala refugue’l rexistru asturianu.
3. La introducción na vida diaria de pallabres ayenes a la nuestra cultura importaes de mou inxustificáu, cuando’l vocablu asturianu ye d’usu común, más atopadizu, más prestosu y, sobremanera, dafechamente nuestru.

Falamos equí en particular de los nomes tradicionales de los nuestros pexes, moluscos, crustáceos, etc., que constitúin un patrimoniu perricu del asturianu, al igual qu’asocede en tolos países costeros del mundu. De xemes en cuando vemos meter esos nomes foriatos en cartes de restorán, en pescaderíes, en chigres… Ástura amuesa la so esmolición por esta situación en tolos ámbitos de la llingua, pero, güei en particular, nel de los nomes de los nuestros pexes. Ástura convida a tolos asturianos al usu de los nomes tradicionales de pexes, a la so recuperación y caltenimientu.

Pa encontar esti oxetivu, espublizaremos un llistáu precisu, bien documentáu y abondo oldeáu non yá coles fontes científiques o les alministratives, sinón tamién coles práutiques comerciales.